Ercan İnanç, Fenerbahçe topluluğundaki başkanlık yarışına değindiği yazıda, ‘Taht hengamesine devam’ dedi ve durumu kıymetlendirdi.
‘2. Dünya Savaşı, Koç-Yıldırım çatışmasından kısaydı’ başlıklı yazısında İnanç şunları tabir etti:
Beğenirsiniz beğenmezsiniz…
Bir yollara düşersiniz, bir oy vermezsiniz…
Lakin, Aziz Yıldırım’ın gelmiş geçmiş tüm mevkidaşları ortasında en dik duruşlu, en yürekli ve Fenerbahçe’ye en sevdalı liderler listesinin erdem kürsüsünde olduğunu inkar edemezsiniz. Her lider kulübüne bir şeyler kazandırmak için fedakarlıklar yapar. Kimi grubu galaksiye çevirir yıldızlarla… Kimi baretini takar tesis zengini kılar. Eli cebinden çıkmayanlar da vardır, eksiklerini zeka ve iş bitirme kabiliyetiyle kapatanlar da. Biçim problemi.
Çünkü Lider liderdir… Liderlik fedakarlık demektir.
Ancak, özverisine “özgürlüğünü” de katan öteki lider bilmiyorum ben.
Sadece bu sebeple bile Aziz Yıldırım’ın mali genel şura arifesi yaptığı açıklamadan kastını hakikat anlamak, faydalanmak gerekir. Artık gelenek olmuş zamanlama biraz hinlik koksa da tenkit işe fayda bir şeydir birebir vakitte.
Konuşan rastgele biri değildir.
Hem… Tipik bir Aziz Yıldırım asabiyeti bile görmedim ben o deklarasyonda.
Ali Koç idaresine, “olağanüstü genel heyete gidin güç tazeleyin” dedi özetle.
“Yıldız futbolcular transfer edin” dedi.
Ve stilinden umulmadık halde bayrak indirdi;
“Beni düşman görmeyin” !..
İtiraz eden Fenerbahçeli yüzdesi, tek sayısı geçer mi ?
Bu, Aziz Yıldırım kriterlerine nazaran barış değilse bile ateşkes ilanıdır ve Ali Koç’u yeterlice köşeye sıkıştırmayı hedeflemiyorsa Fenerbahçe için yapılmıştır.
Çünkü açıklamaya “kendim için bir şey istiyorsam namerdim” mealinde “erken genel heyet kararı alınırsa aday değilim” eklemesi yaptı sayın Yıldırım.
Açık söyleyeyim, bir tek kusur var açıklamasında; “Türkiye Kupasını küçümsemek”!.. Yıllar evvel şampiyonluğu kaçırmış Fenerbahçe, Kupa finalinde kaybedince bana söylemişti “beş milyon kaybetsem bu kadar üzülmezdim” diye. O vakit TL de TL’ydi hani!
Kalan kısmında haklı. Liderler yanlışsız söyler lakin koltuktan kalktıktan sonra daha yanlışsız söyler!..
Peki, sonuç?..
Misliyle hücum… Fenerbahçe üzerinde taht savaşlarına devam. Bu ne bitmez kindir, ne tükenmez intikam? II. Dünya savaşı Ali Koç-Aziz Yıldırım harbi kadar sürmemişti.
Aziz Yıldırım’ın altını çizdiği cümleleri, onun yirmi senede yaptığı yanılgıları öne çıkararak, akçalı bahislerde imalar yaratarak göğüslemek, ne sayın Koç’a ne de Fenerbahçe’ye zerre kadar yarar sağlamaz.
Tabi işi şahsileştirmek istemiyorsanız.
İstedi sayın Ali Koç…
Zira, itiraf ettiği üzere boşa giden maddi manevi emekleri yüzünden kendisini çok makûs hissetmekteydi. Hayatında en kıymet verdiği koltuk, hayatının en büyük zorluklarını çıkarmıştı karşısına. Aziz Yıldırım’ın ismi tuz biber geliyordu ona.
Fenerbahçe başkanlığında şampiyonluk bir onur sorunu haline gelmemiş olsaydı, Aziz Yıldırım’a gerek kalmadan çoktan harikulâde kongreye sarfiyat, bir daha aday bile olmazdı.
Haksız mı?
Hayır.
Fenerbahçeliye karşın Fenerbahçe’yi kurtaramaz hiç kimse!
Neyse ki, UEFA’nın finansal fair playi kaldırdığı bir dönem var önünde. Sınırsız kaynaklarıyla sonları zorlayacağı transfer mevsiminin tam ortasında. Lakin tekrar de pek emin değildi ki, Aziz Bey’i en azından gelecek sene yapılacak olağan genel konseyde aday olması için tahrik etti açık açık.
Neden?
Fenerbahçe şampiyon olursa minderden kaçtığını ilan edip ondan sonsuza kadar kurtulmak, şampiyonluk tekrar kaçarsa koltuğu devredecek kişiyi sağlama almak için.
Taht oyunları bu türlü bir şey işte… Neyin ne için yapıldığını, kime fayda sağladığını, haklıyı/haksızı her şey bitmeden anlamak mümkün değil.
Fenerbahçe’nin asıl dramı bu!